Η
ελευθερία, η ισότητα και η αλληλεγγύη…
μια
διαφορετική κοινωνία…
μια ταινία του Σπύρου
Τέσκου
Ο τόπος…
Οι άνθρωποι…
Ο τρόπος ζωής…
Οι παραδόσεις…
Η φιλοσοφία…
«Δεν
έχει σημασία πόσο κοντά ή μακριά είμαστε
Όχι
όμως πιο μακριά απ’ την καρδιά μας
Πάντα
σίγουροι για μας του ίδιους
Και
τίποτε άλλο δεν έχει σημασία!
Ψάχνω
για εμπιστοσύνη και τη βρίσκω σε σένα
Κάθε
μέρα για μας είναι κάτι καινούριο
Άνοιξε
το μυαλό σου σε μια διαφορετική αντίληψη»
ΣΤΟΥΣ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ
ΑΠΟ
25/3
Το «Νικαριά μου» είναι ένα ντοκιμαντέρ
που μέσα από την ζωή και τις ασχολίες κατοίκων του ελληνικού νησιού Ικαρία,
προσπαθεί να διερευνήσει τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής και σκέψης, και το πώς
διαμορφώθηκε αυτός δια μέσου των αιώνων
και πώς αυτός ο τρόπος ζωής υφίσταται ακόμα και
σήμερα.
Αφορμή ένα έθιμο που γίνεται ακόμα στα
χωριά της Ικαρίας και που οι ντόπιοι
το αποκαλούν Μνημόσυνο και που εκεί
εκφράζεται όλο το cultural background
των κατοίκων. «Το μνημόσυνο είναι το
αποκορύφωμα της αγάπης, της αλληλεγγύης και της ισότητας» δηλώνει ο
πρωταγωνιστής της ταινίας. Έτσι την ημέρα του Πάσχα, συγκεντρώνονται όλοι οι
κάτοικοι του χωριού, και απολαμβάνουν το κρέας
που οι κτηνοτρόφοι κυρίως προσφέρουν,
στην μνήμη των νεκρών τους,
κάνοντας το μνημόσυνο, ένα από τα
μεγαλύτερα γλέντια του τόπου.
Πώς όμως δημιουργήθηκε αυτό το έθιμο;
Ποιες ήτανε οι ανάγκες που το έκαναν να
υπάρχει τόσους αιώνες;
Γιατί παρότι οι εποχές και οι ανάγκες
έχουν αλλάξει, το έθιμο συνεχίζει να υπάρχει;
Την απάντηση μας την δίνει η
παρακολούθηση του τρόπου ζωής και η φιλοσοφία
των 3 κυρίως πρωταγωνιστών της ταινίας,
κατοίκων του χωριού, τόσο στις ασχολίες τους όσο και στην ανάλυση του τρόπου
ζωής τους, αλλά και η ανάλυση
των λεπτομερειών που συνθέτουν αυτό το
έθιμο. Λεπτομέρειες όμως που αποτελούν την εμβάθυνση του τρόπο ζωής και σκέψης.
Πιο συγκεκριμένα, ο μεν «μπακάλης» του χωριού, αλλά και μελισσουργός και
αγρότης μας εισαγάγει στην κοινωνιολογική ιστορία του τόπου και των ανθρώπων,
και μέσα από τις επισημάνσεις
και τους παραλληλισμούς μας αναδεικνύει
την κοινωνική δομή του νησιού.
Μια δομή, χωρίς κοινωνικές τάξεις, και
με την αλληλεγγύη να αποτελεί βασικό μοχλό ανάπτυξης της κοινωνίας και όχι
φιλανθρωπική συνεισφορά.
Στην ταινία δεν υπάρχει αφηγητής. Οι
ίδιοι οι κάτοικοι ξετυλίγουν τον τρόπο ζωής και σκέψης τους καρέ-καρέ. Η δύναμη
όμως της εικόνας λειτουργεί σαν εμβάθυνση και εντέλει αποκάλυψη αυτών των
συνηθειών που αντιστέκονται ακόμα στις σειρήνες της σύγχρονης πραγματικότητας.
Σενάριο – σκηνοθεσία
: ΣΠΥΡΟΣ ΤΕΣΚΟΣ εμφανίζονται οι: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΕΝΟΣ
και οι ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΣΤΡΟΥΠΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΧΙΛΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΟΥΦΑΡΗΣ
ΛΙΝΑ ΚΟΥΒΔΟΥ ΘΑΝΑΣΗΣ
ΠΛΑΤΗΣ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ και όλοι
οι κάτοικοι του
χωριού ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΑΧΩΝ ΙΚΑΡΙΑΣ τους
οποίους και ευχαριστούμε θερμά για την φιλοξενία. ΠΑΡΑΓΩΓΗ: - ΣΠΥΡΟΣ ΤΕΣΚΟΣ-REALITY POST PRODUCTION -ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΦΑΜΠΑΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ-ΑΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΕΛΕΝΑ
ΜΑΡΓΑΡΙΤΙΔΗ - ΜΟΥΣΙΚΗ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΦΑΜΠΑΣ
ΜΟΝΤΑΖ: ΓΙΑΝΝΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΑΚΟΣ - ΣΠΥΡΟΣ ΤΕΣΚΟΣ - ΜΙΞΑΖ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΦΑΜΠΑΣ - ΗΧΟΛΗΨΗΑ:
ΓΙΩΡΓΟΣ-ΑΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ - ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΑΚΟΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΒΑΡΗΣ - ΕDITING
STUDIO:
REALITY POST
PRODUCTION
RECORDING
STUDIO: STUDIO AKRON
Πρόκειται
για μια ταινία κοινωνιολογικής κυρίως φύσεως που παρουσιάζει
και
παράλληλα αναλύει τον τρόπο ζωής των Ικαρίων, ξεδιπλώνοντας μέσα
απ’
την καριώτικη λαλιά (κυρίως από τις αφηγήσεις του Γιώργου Στενού
από
τις Ράχες) τη διαλεκτική σχέση μεταξύ των κοινωνικοπολιτικών συνθηκών
και
του πολιτισμού του τόπου μας, ενός πολιτισμού που έχει μέχρι και σήμερα
βαθιά ριζωμένο το αίσθημα της συλλογικότητας και της αλληλοβοήθειας.
«Ο
θεσμός του μνημόσυνου που γίνεται το Πάσχα στις Ράχες είναι ο άξονας
Η αλληλεγγύη ενσαρκώνεται στον καθιερωμένο θεσμό του μνημόσυνου καθώς πολλές οικογένειες προσφέρουν κρέας που μαγειρεύεται και καταναλώνεται
στην
αίθουσα του Αγίου Δημητρίου από κοινού, απ’ όλο δηλαδή το χωριό.
Εκεί
ως συνήθως στήνεται και το γλέντι ▪ η μουσική και ο χορός παρουσιάζονται
Τα πλάνα της ταινίας είναι από την δυτική Ικαρία, κυρίως από τις Ράχες.
Πολλές
είναι οι σκηνές που τραβήχτηκαν στο Καρκινάγρι και στη Μαύρη.
O Σπύρος Τέσκος κατάγεται από τις Ράχες Ικαρίας, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958 και σπούδασε σκηνοθεσία στην κινηματογραφική σχολή του Λυκούργου Σταυράκου. Από το 1978 είναι ένας δραστήριος σκηνοθέτης που μετείχε ενεργά
στον
προγραμματισμό των προβολών και στη διοίκηση κινηματογραφικών λεσχών, εργάστηκε
σαν βοηθός σκηνοθέτη σε πολλές ταινίες, σήριαλ, βιντεοταινίες ενώ σκηνοθέτησε
και ο ίδιος αρκετές.
εφημερίδα «Κάβο Πάπας»
