Η Θεομηνία πέρασε - Τώρα τι θα γίνει?

Αυτές τις μέρες η Ικαρία έζησε μια από τις χειρότερες δοκιμασίες των τελευταίων εκατό χρόνων. Το κύμα της κακοκαιρίας που χτύπησε αλύπητα όλο το νησί άφησε έντονα τα σημάδια του και επισφραγίσθηκε με την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής, ενός συνανθρώπου μας, δεν έχει σημασία αν είναι Ικαριώτης ή από άλλο σημείο της Ελλάδας. Η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής είναι κάτι που αν μπορούσε να αποφευχθεί θα ήταν ότι καλύτερο αλλά έγινε και δυστυχώς με τον χειρότερο τρόπο, εγκλωβισμένος στο σπίτι του, σαν το ποντίκι στη φάκα, καταπλακώθηκε απ’ αυτό χωρίς κάποιος να μπορεί να τον βοηθήσει. Πώς άλλωστε όταν γύρω του στην κυριολεξία γινόταν η κόλαση του Δάντη και όπως λένε, ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Μια ολόκληρη περιοχή, τα χωριά της πρώην Κοινότητας Καρκιναγρίου, έχει δεχθεί το μεγαλύτερο πλήγμα της θεομηνίας αυτής, χωρίς να πούμε ποτέ ότι το υπόλοιπο νησί έμεινε άθικτο.

Αλλά επικεντρώνω το σημείωμα αυτό και τις σκέψεις μου, σε μια περιοχή που καλώς η κακώς είναι η πιο αδικημένη και πιο «ταλαιπωρημένη» τα τελευταία χρόνια από παρόμοια καιρικά φαινόμενα (θυμίζω την κακοκαιρία της δεκαετίας του 1950 – νομίζω το 1957). Και τότε αυτή η περιοχή είχε μεγάλες απώλειες, σε βάρκες, ζώα, κατοικίες. Και όσοι από τους κατοίκους θυμούνται τι έγινε τότε, με ανάλογα συναισθήματα ξύπνησαν προχθές το πρωί, αν κοιμήθηκαν κιόλας όλη τη νύχτα, βλέποντας γύρω τους μια εικόνα που ποτέ ίσως δεν φανταζόταν κανείς. 

Το μικρό λιμανάκι της Λειβάδας, είχε γίνει μια πλατεία με σουβενίρ τις βάρκες που ήταν δεμένες στο μόλο, η πλατεία του χωριού εξαφανίστηκε, για δρόμους άστο καλύτερα, κάποτε υπήρχαν τώρα μόνο τεράστια ανοίγματα από τα νεροφαγώματα, τα περιβόλια ισοπεδωμένα από τα φερτά υλικά, αυτοκίνητα, όσα δεν βρέθηκαν στη θάλασσα μαζί με τα δέντρα και τους θάμνους που παρέσυρε το νερό, θα τα έβλεπες κάπου σφηνωμένα και με τεράστιες ζημιές. 

Όλο το οδικό δίκτυο της περιοχής κατεστραμμένο στο μεγαλύτερο μέρος του, και βέβαια τη χαρά του περασμένου καλοκαιριού, που επιτέλους η περιοχή συνδέθηκε με τον Μαγγανίτη, ήλθε να την αντικαταστήσει η αγωνία των κατοίκων, τώρα πάλι από την αρχή θα ξεκινήσουμε για να έχουμε επικοινωνία με το υπόλοιπο νησί? Εδώ να συμπληρώσω ότι για το δίκτυο ύδρευσης που έπαθε αρκετές ζημιές και θα χρειαστεί αρκετές μέρες η αποκατάσταση του, συμπληρώνει η εικόνα του κατεστραμμένου δικτύου παροχής ηλεκτρικού ρεύματος (αρκετές κολώνες έχουν στη κυριολεξία ξεριζωθεί από τα νερά που τις βρήκαν στο διάβα τους). Για τηλεπικοινωνιακή κάλυψη δεν το συζητώ, ευτυχώς που υπάρχει και η κινητή τηλεφωνία, διαφορετικά οι κάτοικοι θα αισθάνονταν πραγματικά «ξεχασμένοι» και από Θεό και από ανθρώπους.

Αναφέρθηκα με τόσες λεπτομέρειες σ’ αυτή την περιοχή για να σας αναφέρω ότι παρόμοιες η και χειρότερες εικόνες θα συναντήσεις σε όλη τη περιοχή του Δήμου Ραχών, στα ορεινά χωριά κυρίως του Δήμου Ευδήλου και λιγότερο ευτυχώς στα χωριά του Δήμου Αγίου Κηρύκου. Καταστράφηκαν πολλά γεφύρια, το γεφύρι του Χάρακα κόπηκε στα δύο, εγκλωβίζοντας ένα πυροσβεστικό όχημα με δύο συμβασιούχους πυροσβέστες, που πήγαν για να σώσουν μια εγκλωβισμένη συμπατριώτισσα μας μέσα στο αυτοκίνητο της. Ευτυχώς οι πυροσβέστες ήταν τυχεροί και δεν κατέπεσαν στο ορμητικό ποτάμι που πέρναγε κάτω από τα πόδια τους. Τα νερά στο πέρασμα τους παρέσυραν τα πάντα και κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της χλωρίδας και πανίδας του νησιού μας.

Και εδώ έρχομαι να σκεφτώ με ιδιαίτερη μελαγχολία και απογοήτευση ομολογώ ότι οι ζημιές στο νησί είναι ανυπολόγιστες. Σε μεγάλη σύσκεψη που έγινε προχτές με επικεφαλής τον Νομάρχη Σάμου, τον Έπαρχο Ικαρίας τους Δημάρχους και τα δημοτικά συμβούλια των 3 δήμων του νησιού και μηχανικών της Νομαρχίας, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο που γίνεται και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, καταγραφή των ζημιών και αποζημίωση (πότε?), ή άτοκα δάνεια (πότε?)κλπ.

Γνωρίζω, όπως γνωρίζετε οι περισσότεροι ότι η γραφειοκρατία του Ελληνικού κράτους, που καλά κρατεί, θα ταλαιπωρήσει τους δυστυχισμένους συμπατριώτες μας όσο μπορεί περισσότερο, μέχρι να τους αγανακτήσει και να βρίσουν κανένα υπεύθυνο – ανεύθυνο, με όλες τις συνέπειες των πράξεων τους. Κι εγώ έρχομαι και ρωτάω, οι τεράστιες ζημιές του οδικού δικτύου του νησιού πότε θα αποκατασταθούν?. 

Το δίκτυο ύδρευσης , που σχεδόν στο 90% του νησιού έχει πάθει μεγάλες ζημιές, πότε θα αποκατασταθεί, για να πίνουν και να πλένονται οι συμπατριώτες μας και όχι να χρησιμοποιούν μόνο εμφιαλωμένο για όλες τις χρήσεις τους? Το δίκτυο ηλεκτρικού ρεύματος και τηλεφωνίας (σταθερής), προσπαθούν τα τοπικά συνεργεία του νησιού να το αποκαταστήσουν το συντομότερο δυνατό. Για να ανοίξουν όπως - όπως οι δρόμοι χρησιμοποιούνται μηχανήματα και συνεργεία του Επαρχείου, των Δήμων και ευτυχώς μηχανήματα των επαγγελματιών εργολάβων του νησιού που εθελοντικά προσφέρθηκαν. Αλήθεια το νησί μας κηρύχθηκε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης από την πρώτη μέρα? Η Ελληνική πολιτεία που είναι? Ξέρετε μόνο με μηνύματα δεν αποκαθίστανται οι ζημιές. Θέλει γενναίες αποφάσεις, από τολμηρούς κυβερνήτες.

Δεν θέλουμε η Ικαρία να γίνει Ηλεία, Καλαμάτα και όποια άλλη περιοχή της Ελλάδας δοκιμάστηκε από τα στοιχεία της φύσης, «κοροϊδεύτηκε» από την επίσημη πολιτεία και έμεινε στη τύχη της, και ευτυχώς υπήρξε η ιδιωτική πρωτοβουλία που βοήθησε λίγο. Το νησί μας δεν θέλει να πέσει, λόγω της περιόδου που διανύουμε, στα δίχτυα της υποσχεσιολογίας του εκάστοτε υποψήφιου Δημάρχου, ή Περιφερειάρχη, γιατί θα είναι ψέμα ότι μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να βοηθήσουν, αφού δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι τι οικονομικό προϋπολογισμό θα έχουν για να καλύψουν τις ανάγκες του Δήμου τους ή της Περιφέρειας τους.

Το ζήτημα είναι το επίσημο κράτος με τις αρμόδιες υπηρεσίες του (αρμόδιο υπουργείο), να κάνει άμεσα χρήση των στοιχείων που θα δώσουν οι καταγραφές που γίνονται, και με άμεσες ενέργειες να δώσει λύσεις. Και, για όσους δεν το ξέρουν, ο Ικαριώτης είναι περήφανος άνθρωπος, δεν είναι επαίτης, αν μπορεί θα φτιάξει μόνος του ότι μπορεί, αλλά κάποτε θα ήθελε να ιδεί τη «ζεστασιά» της επίσημης πολιτείας, για να μην αισθάνεται αποπαίδι της!!!

Σωτήρης Πολίτης (Υπεύθυνος Ικαριακής Ραδιοφωνίας)