ΟΜΙΛΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΑΜΟΥ
ΠΥΘΑΓΟΡΑ Χ. ΒΑΡΔΙΚΟΥ
ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΟΥ
ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ:
«Αναβάθμιση του ρόλου του
εκπαιδευτικού –
καθιέρωση κανόνων αξιολόγησης και
αξιοκρατίας στην εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις»
Συζητάμε ένα πολύ
σοβαρό νομοσχέδιο, τόσο σοβαρό όσο το αντικείμενο που έχει, την εκπαίδευση των
παιδιών μας. Είναι το πρώτο από μία σειρά νομοθετικών πρωτοβουλιών για το νέο
σχολείο που κάνει πράξη το σύνθημα «πρώτα ο μαθητής».
Παράλληλα, υλοποιούνται δράσεις που συμπληρώνουν το νομοσχέδιο, όπως η μείωση της διδακτέας ύλης, τα νέα προγράμματα σπουδών, η αναδιοργάνωση του ολοήμερου σχολείου, η στοχευμένη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, το ηλεκτρονικό βιβλίο και ο προσωπικός υπολογιστής.
Το πιο σημαντικό γεγονός στο νομοσχέδιο είναι το γεγονός ότι θεσμοθετείται νέα πάγια αντικειμενική διαδικασία διορισμού των εκπαιδευτικών. Η επετηρίδα ήταν πρωτοποριακός θεσμός στις δεκαετίες του ’50, του ’60, του ’70, τότε που για να διοριστείς στο Δημόσιο έπρεπε να εξεταστεί ακόμη και το σύνολο των συγγενών σου μέχρι πέμπτου βαθμού. Το όφελος από το διορισμό όλων των ικανών εκπαιδευτικών –δεξιών, κεντρώων, αριστερών- υπερίσχυε της όποιας επίπτωσης θα μπορούσε να προέλθει από ακατάλληλους εκπαιδευτικούς και ας υπήρχαν πάντα πολλοί τέτοιοι. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, η επετηρίδα εξελίχθηκε σε θηλιά στο λαιμό της εκπαίδευσης. Οι υποψήφιοι αρκετών ειδικοτήτων περίμεναν και είκοσι χρόνια το διορισμό, οι ικανότεροι από αυτούς περνούσαν σε άλλους επαγγελματικούς χώρους, οι περισσότεροι στον ιδιωτικό τομέα και έμεναν για να περιμένουν το διορισμό τους στο Δημόσιο, όσοι δεν μπορούσαν να βρουν αλλού απασχόληση, όσους δεν ήθελαν αλλού. Κουρασμένοι, κοντά ή πάνω από τα σαράντα τους, περίμεναν να αράξουν στο λιμάνι του Δημοσίου.
Σωστά, σωτήρια για την εκπαίδευση, που σκοπό έχει να μαθαίνει τα παιδιά γράμματα και όχι να αποκαθίστανται επαγγελματικά οι εκπαιδευτικοί, πολύ σωστά, τέλη της δεκαετίας του ’90 καταργήθηκε η επετηρίδα. Πήρε τη σκυτάλη το ΑΣΕΠ. Στη συνέχεια, όμως, όπως συχνά συμβαίνει στη χώρα μας, η αύξουσα πορεία του ΑΣΕΠ έγινε φθίνουσα και η φθίνουσα της επετηρίδας αύξουσα. Και από μία επετηρίδα πήγαμε σε δύο, σε τρεις, σε τέσσερις.
Το νομοσχέδιο επαναφέρει τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Από τον επόμενο διαγωνισμό, σε δύο χρόνια, θα διορίζονται εκπαιδευτικοί μόνο με το ΑΣΕΠ, αξιοκρατικά, με πιστοποιητικό επιστημονικής κατάρτισης. Αυτά τα δύο χρόνια θα είναι μεταβατική περίοδος. Σε αυτά θα διοριστούν κάποιες χιλιάδες από τους πίνακες, που οριστικά θα κλείσουν τον Ιούνιο και μοιραία –κανείς μας δεν το επιθυμεί- κάποιοι θα μείνουνε εκτός. Διαφορετικά, αν θα έπρεπε να διοριστούν όλοι όσοι έχουν γραφτεί στους πολλούς σημερινούς πίνακες, το ΑΣΕΠ θα έπρεπε να αρχίσει τη λειτουργία του σε δέκα χρόνια. Όσοι ενδεχομένως μένουν εκτός, δικαιολογημένα αντιδρούν ακόμη και ανορθόδοξα. Είναι συγκεκριμένοι και ορατοί, αντιδρούν, διαδηλώνουν, καταλαμβάνουν δημόσιους χώρους. Γι’ αυτούς η Αντιπολίτευση σύσσωμη χύνει πραγματικά ή και κροκοδείλια δάκρυα.
Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης, υπάρχουν δεκαπλάσιοι που δεν κατάφεραν να γραφτούν σε κανέναν πίνακα. Αυτοί, αν και πάρα πολλοί, δεν είναι ορατοί, δεν αντιδρούν, δεν διαδηλώνουν, δεν καταλαμβάνουν δυναμικά χώρους. Από αυτούς οι καλύτεροι θα πετύχουν αύριο στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και θα διδάσκουν τα παιδιά μας για τα επόμενα τριάντα-τριάντα πέντε χρόνια.
Γι’ αυτούς, κυρίες και κύριοι της Αντιπολίτευσης, δεν έχετε κανένα δάκρυ; Και αν γι’ αυτούς είσαστε άκαρδοι, για τους μαθητές που θα στερηθούν ικανούς εκπαιδευτικούς, δεν θα νοιαστείτε; Εξαντλείται η έγνοια σας σε όσους βρίσκονται στους πίνακες και δεν θα διοριστούν τα δύο επόμενα χρόνια μέσα από αυτούς. Το νομοσχέδιο αυτούς δεν τους αγνοεί, δεν τους στέλνει στα αζήτητα. Τους δίνει τις ίδιες ευκαιρίες που δίνει και σε περισσότερους από εκατό χιλιάδες άλλους να διαγωνιστούν και να επιτύχουν το διορισμό τους μέσω του ΑΣΕΠ.
Τίποτα το θετικό δεν βλέπουν οι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης. Δεν έχω βέβαια ιδιαίτερες απαιτήσεις από αυτούς που δεν βρίσκουν πάντα το θετικό, ακόμη και στην υποχρέωση των εκπαιδευτικών να τηρούν το ωράριό τους, να παραμένουν στο σχολείο τους, να μην αποσπώνται αν δημιουργούν κενό, να παραμένουν στο σχολείο διορισμού τους τα τρία πρώτα χρόνια και κυρίως, να αξιολογούνται. Κατανοώ την Αντιπολίτευση για θέματα αμφιλεγόμενα. Μου είναι ακατανόητη, όμως, όταν τα θέματα είναι αυτονόητα και πασίδηλα κοινωνικά αποδεκτά.
Το νομοσχέδιο κάνει μία σοβαρή προσπάθεια να βάλει τάξη σε κακώς κείμενα. Όλοι συμφωνούμε στα κακώς κείμενα, κανένας από την αντιπολίτευση στην τάξη, μία τάξη που δεν πάει μαζί με την ασφάλεια, όπως σε παλαιότερες εποχές, πάει μαζί με τον πρωταγωνιστή εκπαιδευτικό και το νέο σχολείο που πρώτιστα υπηρετεί το μαθητή και τις ανάγκες του.
Ευχαριστώ.
Παράλληλα, υλοποιούνται δράσεις που συμπληρώνουν το νομοσχέδιο, όπως η μείωση της διδακτέας ύλης, τα νέα προγράμματα σπουδών, η αναδιοργάνωση του ολοήμερου σχολείου, η στοχευμένη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, το ηλεκτρονικό βιβλίο και ο προσωπικός υπολογιστής.
Το πιο σημαντικό γεγονός στο νομοσχέδιο είναι το γεγονός ότι θεσμοθετείται νέα πάγια αντικειμενική διαδικασία διορισμού των εκπαιδευτικών. Η επετηρίδα ήταν πρωτοποριακός θεσμός στις δεκαετίες του ’50, του ’60, του ’70, τότε που για να διοριστείς στο Δημόσιο έπρεπε να εξεταστεί ακόμη και το σύνολο των συγγενών σου μέχρι πέμπτου βαθμού. Το όφελος από το διορισμό όλων των ικανών εκπαιδευτικών –δεξιών, κεντρώων, αριστερών- υπερίσχυε της όποιας επίπτωσης θα μπορούσε να προέλθει από ακατάλληλους εκπαιδευτικούς και ας υπήρχαν πάντα πολλοί τέτοιοι. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, η επετηρίδα εξελίχθηκε σε θηλιά στο λαιμό της εκπαίδευσης. Οι υποψήφιοι αρκετών ειδικοτήτων περίμεναν και είκοσι χρόνια το διορισμό, οι ικανότεροι από αυτούς περνούσαν σε άλλους επαγγελματικούς χώρους, οι περισσότεροι στον ιδιωτικό τομέα και έμεναν για να περιμένουν το διορισμό τους στο Δημόσιο, όσοι δεν μπορούσαν να βρουν αλλού απασχόληση, όσους δεν ήθελαν αλλού. Κουρασμένοι, κοντά ή πάνω από τα σαράντα τους, περίμεναν να αράξουν στο λιμάνι του Δημοσίου.
Σωστά, σωτήρια για την εκπαίδευση, που σκοπό έχει να μαθαίνει τα παιδιά γράμματα και όχι να αποκαθίστανται επαγγελματικά οι εκπαιδευτικοί, πολύ σωστά, τέλη της δεκαετίας του ’90 καταργήθηκε η επετηρίδα. Πήρε τη σκυτάλη το ΑΣΕΠ. Στη συνέχεια, όμως, όπως συχνά συμβαίνει στη χώρα μας, η αύξουσα πορεία του ΑΣΕΠ έγινε φθίνουσα και η φθίνουσα της επετηρίδας αύξουσα. Και από μία επετηρίδα πήγαμε σε δύο, σε τρεις, σε τέσσερις.
Το νομοσχέδιο επαναφέρει τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Από τον επόμενο διαγωνισμό, σε δύο χρόνια, θα διορίζονται εκπαιδευτικοί μόνο με το ΑΣΕΠ, αξιοκρατικά, με πιστοποιητικό επιστημονικής κατάρτισης. Αυτά τα δύο χρόνια θα είναι μεταβατική περίοδος. Σε αυτά θα διοριστούν κάποιες χιλιάδες από τους πίνακες, που οριστικά θα κλείσουν τον Ιούνιο και μοιραία –κανείς μας δεν το επιθυμεί- κάποιοι θα μείνουνε εκτός. Διαφορετικά, αν θα έπρεπε να διοριστούν όλοι όσοι έχουν γραφτεί στους πολλούς σημερινούς πίνακες, το ΑΣΕΠ θα έπρεπε να αρχίσει τη λειτουργία του σε δέκα χρόνια. Όσοι ενδεχομένως μένουν εκτός, δικαιολογημένα αντιδρούν ακόμη και ανορθόδοξα. Είναι συγκεκριμένοι και ορατοί, αντιδρούν, διαδηλώνουν, καταλαμβάνουν δημόσιους χώρους. Γι’ αυτούς η Αντιπολίτευση σύσσωμη χύνει πραγματικά ή και κροκοδείλια δάκρυα.
Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης, υπάρχουν δεκαπλάσιοι που δεν κατάφεραν να γραφτούν σε κανέναν πίνακα. Αυτοί, αν και πάρα πολλοί, δεν είναι ορατοί, δεν αντιδρούν, δεν διαδηλώνουν, δεν καταλαμβάνουν δυναμικά χώρους. Από αυτούς οι καλύτεροι θα πετύχουν αύριο στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και θα διδάσκουν τα παιδιά μας για τα επόμενα τριάντα-τριάντα πέντε χρόνια.
Γι’ αυτούς, κυρίες και κύριοι της Αντιπολίτευσης, δεν έχετε κανένα δάκρυ; Και αν γι’ αυτούς είσαστε άκαρδοι, για τους μαθητές που θα στερηθούν ικανούς εκπαιδευτικούς, δεν θα νοιαστείτε; Εξαντλείται η έγνοια σας σε όσους βρίσκονται στους πίνακες και δεν θα διοριστούν τα δύο επόμενα χρόνια μέσα από αυτούς. Το νομοσχέδιο αυτούς δεν τους αγνοεί, δεν τους στέλνει στα αζήτητα. Τους δίνει τις ίδιες ευκαιρίες που δίνει και σε περισσότερους από εκατό χιλιάδες άλλους να διαγωνιστούν και να επιτύχουν το διορισμό τους μέσω του ΑΣΕΠ.
Τίποτα το θετικό δεν βλέπουν οι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης. Δεν έχω βέβαια ιδιαίτερες απαιτήσεις από αυτούς που δεν βρίσκουν πάντα το θετικό, ακόμη και στην υποχρέωση των εκπαιδευτικών να τηρούν το ωράριό τους, να παραμένουν στο σχολείο τους, να μην αποσπώνται αν δημιουργούν κενό, να παραμένουν στο σχολείο διορισμού τους τα τρία πρώτα χρόνια και κυρίως, να αξιολογούνται. Κατανοώ την Αντιπολίτευση για θέματα αμφιλεγόμενα. Μου είναι ακατανόητη, όμως, όταν τα θέματα είναι αυτονόητα και πασίδηλα κοινωνικά αποδεκτά.
Το νομοσχέδιο κάνει μία σοβαρή προσπάθεια να βάλει τάξη σε κακώς κείμενα. Όλοι συμφωνούμε στα κακώς κείμενα, κανένας από την αντιπολίτευση στην τάξη, μία τάξη που δεν πάει μαζί με την ασφάλεια, όπως σε παλαιότερες εποχές, πάει μαζί με τον πρωταγωνιστή εκπαιδευτικό και το νέο σχολείο που πρώτιστα υπηρετεί το μαθητή και τις ανάγκες του.
Ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου