Το καλοκαίρι του 1912 συνήλθε η Διοικητική Επιτροπή Ικαρίας υπό τον πρόεδρο Γιάννη Μαλαχία για να αντιμετωπίσει και να λύσει ένα σοβαρό πρόβλημα. Όπως αναφέρεται στα πρακτικά της Ελεύθερης Ικαριακής Πολιτείας, είχε προκύψει μεγάλη ταραχή και σύγχυση από τη νομισματική διαφορά μεταξύ νότιας και βόρειας Ικαρίας. Δεν είχαν άδικο οι άνθρωποι αφού τα διαφορετικά νομίσματα, με τις υποδιαιρέσεις τους, τους έφερναν καθημερινά αντιμέτωπους με μια σπαζοκεφαλιά. Μετζίτια, γρόσια, εικοσάφραγκα, λίρες Τουρκίας, λίρες Αγγλίας, τριάρια, εξηντάρια, μεταλλίκια και παράδες δημιουργούσαν μεγάλο μπέρδεμα. Θέλοντας να θέσουν τέλος σ’ αυτό, κάθισαν, συζήτησαν και μέτρησαν. Έπρεπε να βρεθεί μια ισοτιμία, κάτι που δεν ήταν δύσκολο αφού αρκούσε λίγη αριθμητική και η λογική.Γιατί σου θύμισα αυτό το περιστατικό, Κουλίτσα μου; Γιατί διανύουμε μια άλλη εποχή που επίσης χαρακτηρίζεται από την ταραχή και τη σύγχυση. Ο Γιώργος δεν είναι ακροδεξιός, υποστηρίζει ότι στο ευρωκοινοβούλιο τον θεωρούν αριστερό για τις ιδέες του. Ο Κώστας είναι κεντρώος. Ο δεύτερος Γιώργος γνωρίζει το σοσιαλισμό μόνο από τα βιβλία. Ο καθένας τους θέλει να τον δεχτούμε ως κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι στην πραγματικότητα και όλοι μαζί προσπαθούν να μας πείσουν ότι το πολιτικό σύστημα περνάει κρίση. Μήπως φταίμε εμείς και πρέπει να έχουμε τύψεις; Θα τους βόλευε αλλά η πραγματικότητα είναι αλλού. Οι ιδέες γεννιούνται από φωτεινά μυαλά (σπανίως και από αρρωστημένα), διαδίδονται και αναλόγως το ρεαλισμό τους και τις συγκυρίες της εποχής, κάποιες εδραιώνονται και κυριαρχούν ενώ κάποιες άλλες χάνονται. Η ιδέα είναι ολοκληρωμένη και αυτόνομη αλλά οι εκπρόσωποί της είναι μισεροί και εξαρτώμενοι. Άλλο είναι ο πολιτικός άντρας και άλλο ο διαχειριστής των κοινών, ενίοτε με πελατειακές σχέσεις.
Εσύ Κουλίτσα μου, ψηφίζεις αυτόν που πιστεύεις ότι είναι ο καλύτερος ή αυτόν που κατάφερε να σε εξαπατήσει περισσότερο. Ελπίζεις να αναλάβει τη διακυβέρνηση γιατί ίσως βελτιώσει την κατάσταση. Όταν χάσει στις εκλογές, εσύ συμβιβάζεσαι γιατί αυτό είναι ο ορισμός της δημοκρατίας. Σέβεσαι την πλειοψηφία, Κουλίτσα μου, κι αυτό είναι ελληνικό δημιούργημα και επίτευγμα. Όμως πολλοί από τους κυρίους που βρίσκονται στους πολιτικούς σχηματισμούς, όταν δε συμφωνούν, αντιδράνε. Φεύγουν, αλλά η ματαιοδοξία είναι τόσο ισχυρή που δεν εγκαταλείπουν. Πηγαίνουν σε «γειτονικό» σχηματισμό ή φτιάχνουν άλλο «μαγαζάκι», καινούριο. Αυτοί που θα έπρεπε να είναι υπόδειγμα πολίτη, διαυγούς σκέψης και καθαρών αποφάσεων, αυτοί που θα έπρεπε να διαφυλάττουν τους θεσμούς με κάθε κόστος είναι οι πρώτοι που φτύνουν την πλειοψηφία.
Γι αυτό, Κουλίτσα, μη νιώθεις ενοχές. Δεν έχουμε αυτό που μας αξίζει γιατί δε μας το δίνουν και αν κάποιος προσπαθεί να σε πείσει ότι είναι κεντρώος ή αριστερός, μην τον πιστέψεις. Σου συστήθηκε ποτέ κάποιος δίμετρος λέγοντάς σου ότι είναι ψηλός; Δε χρειάζεται γιατί φαίνεται από μόνο του, όπως η πορεία και οι πράξεις μαρτυρούν τα πιστεύω και τις προθέσεις. Και τώρα που οι αναλυτές ψάχνουν τη διαρροή, τη συσπείρωση και τη μετακίνηση των ψηφοφόρων εγώ λέω να ψάξουμε τις διαρροές και τη μετακίνηση των πολιτικών μας. Αφού πρώτα εξακριβώσουμε πού ανήκουν. Μήπως, λέω μήπως Κουλίτσα μου, ν’ αναστήναμε κάποιον από τη Διοικητική Επιτροπή της Πολι-τείας; Μήπως ο Μαλαχίας, ο παπα-Κώστας, ο Σπανός ή ο Κρόκος με την απλή λογική και την αγνότερη σκέψη μπορούσαν να ξεχωρίσουν τους φελλούς από τους φιλότιμους και τους αγωνιστές;
του Γιάννη Κέφαλου
http://kavopapas.gr/press/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου