Είναι μία από τις πλέον ξεχασμένες ποικιλίες του ελληνικού αμπελουργικού χάρτη, την οποία συνάντησα για πρώτη φορά στην Ικαρία. Φυσικά, στο συγκεκριμένο νησί βρίσκεται υπό τη σκιά του Φωκιανού που είναι και πιο… διάσημη από ιστορικής πλευράς ποικιλία, καθώς έχει συνδέσει άμεσα το όνομά της με τον Πράμνιο Οίνο της αρχαιότητας.
Το Μπεγλέρι καλλιεργείται επίσης στη Χίο και στη Μυτιλήνη και το μοναδικό συνώνυμό της είναι Μπεϊλεριά, που συναντάται επίσης στην Ικαρία. Από αυτό παράγεται ο Τοπικός Λευκός Οίνος Ικαρίας.
Το Μπεγλέρι καλλιεργείται κυρίως σε κυπελλοειδές κλασικό σχήμα αλλά και σε κυπελλοειδές με πολύ χαμηλό κεντρικό κορμό (περίπου 10 εκατοστά από την επιφάνεια του εδάφους) και με αμολυτές εφαπτόμενες στην επιφάνεια του εδάφους.
Το συγκεκριμένο σχήμα διαμόρφωσης του φυτού αλλά και του εδάφους συναντάται κυρίως στις νησιωτικές περιοχές καλλιέργειας και βοηθάει στην προστασία των φυτών από τους ισχυρούς ανέμους, ειδικότερα κατά την περίοδο της ανθοφορίας και της καρπόδεσης. Ως ποικιλία αγαπάει τα σχιστολιθικά εδάφη και είναι ανθεκτική στην ξηρασία.
Προσπαθώντας να βρω πληροφορίες για το Μπεγλέρι, συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου στοιχεία γι' αυτό, εκτός από τις μαρτυρίες των ντόπιων καλλιεργητών. Παρακολουθώντας την καλλιεργητική περίοδο στην Ικαρία, μπορώ να πω ότι είναι ποικιλία ευαίσθητη στον περονόσπορο, στο βοτρύτη και στην ευδεμίδα, ενώ παρουσιάζει ανθεκτικότητα στο ωίδιο. Ανθίζει στα μέσα Μαΐου, η καρπόδεση αρχίζει περί τα μέσα Ιουλίου, η ωρίμανση ξεκινά στα μέσα Αυγούστου, ενώ ο τρύγος γίνεται από τα μέσα μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου.
Το φυτό είναι ζωηρό, με φύλλα μέτριου μεγέθους, πεντάλοβα και χρώματος πράσινου σκούρου. Αγαπάει το αυστηρό κλάδεμα, αλλά δίνει ποιοτικά αποτελέσματα όταν κλαδεύεται πάνω από τρία μάτια. Είναι παραγωγική ποικιλία για μικρά υψόμετρα και λιγότερο αποδοτική στα μεγαλύτερα. Το σταφύλι είναι μεγάλο, αραιόραγο, κωνικού σχήματος. Η ρώγα είναι μεσαίου μεγέθους με σχήμα σφαιρικό και χρώμα φλοιού κιτρινοπράσινο ακόμη και στις περιπτώσεις υψηλής ωρίμανσης.
Οινοποιώντας για πρώτη φορά Μπεγλέρι στην Ικαρία, με σύγχρονες μεθόδους οινοποίησης, διαπίστωσα ότι δίνει κρασιά με αρώματα γκρέιπ φρουτ, λουλουδιών και εσπεριδοειδών. Παρουσιάζει υψηλή οξύτητα, με πλούσιο στόμα και φρουτώδη επίγευση. Πρέπει να ομολογήσω ότι εξεπλάγην από την ομοιότητά του με το πολύ γνωστό Sauvignon Blanc και αναρωτήθηκα μήπως βρήκαμε την ελληνική απάντηση στη διάσημη διεθνή ποικιλία! Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα ποικιλία που πρέπει να την παρακολουθήσουμε για να καταλήξουμε σε σίγουρα συμπεράσματα.
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΟΙΚΙΛΙΑΣ
• Καλλιεργείται κυρίως στην Ικαρία αλλά και στη Χίο και στη Μυτιλήνη.
• Αγαπά τα σχιστολιθικά εδάφη και είναι ανθεκτική στην ξηρασία. Αντίθετα, είναι ευαίσθητη στο βοτρύτη και στην ευδεμίδα.
• Αγαπά το χαμηλό υψόμετρο και «ζαλίζεται» στα ύψη.
• Εχει μεγάλο, αραιόραγο τσαμπί, κωνικού σχήματος.
• Η ρώγα του σταφυλιού της είναι μεσαίου μεγέθους, σφαιρική, με κιτρινοπράσινο φλοιό.
• Από το Μπεγλέρι παράγεται ο Λευκός Τοπικός Οίνος Ικαρίας.
• Με σύγχρονες μεθόδους οινοποίησης δίνει φρέσκα αρωματικά κρασιά με υψηλή οξύτητα που θυμίζουν έντονα το Sauvignon Blanc!
πηγή: Καθημερινή
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου