Ανατροπή στην Κούβα του Αιγαίου

Η Ικαρία είναι το πιο παράξενο νησί του Αιγαίου: τα πανηγύρια είναι ο κορυφαίος θεσμός, η αίσθηση του χρόνου δεν υπάρχει στους κατοίκους, τα μαγαζιά ανοίγουν τη νύχτα, το ΚΚΕ έχει δύναμη γύρω στο 40% και το νησί είναι ο προσφιλής τόπος παραθερισμού των Εξαρχείων (με την ιδεολογική έννοια του όρου).
Λόγω μακράς αριστερής παράδοσης, καθώς υπήρξε τόπος εξορίας των κομμουνιστών, εδώ και χρόνια η Tοπική Aυτοδιοίκηση του νησιού είναι στα χέρια του ΚΚΕ. Το αποτέλεσμα είναι το νησί να έχει μεταβληθεί σε ένα είδος Κούβας του Αιγαίου. Η κουκουεδίστικη νοοτροπία έχει διαβρώσει τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών και έχει εισχωρήσει ακόμη και στη διαχείριση της οικονομικής ζωής – λ.χ., οι ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων, εφόσον θέλουν να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους, φροντίζουν να διατηρούν καλές σχέσεις με τις κομματικές αρχές και να προσλαμβάνουν τις καθαρίστριες που τους υποδεικνύονται από αυτές. Ενα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι οι δημοτικές αρχές δεν διακρίνονται για την προσφορά τους στον τομέα των δημόσιων έργων – πράγμα φυσικό, αφού η μιζέρια είναι βασική συνθήκη για την προαγωγή του σοσιαλισμού.
Υπάρχει, εντούτοις, και ο αντίλογος στα παραπάνω. Οπως μου εξηγεί βαθύς γνώστης του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και της ιστορίας του νησιού (τον οποίον ακούω με κάποιες επιφυλάξεις, διότι έχει σύζυγο και πεθερά Ικαριώτισσες...), η διείσδυση των δημοτικών αρχών στη λειτουργία της τοπικής οικονομίας συνδέεται μάλλον με τη βαθιά παράδοση συλλογικότητας των κατοίκων, η οποία υπερβαίνει την ιστορία της Αριστεράς. Ανάγεται, δε, στον 15ο και τον 16ο αιώνα, όταν οι κάτοικοι ζούσαν κρυμμένοι από τους πειρατές στα ενδότερα του νησιού, όπου και διαμόρφωσαν μορφές κολλεκτιβισμού για την κοινή επιβίωσή τους.
Οπως κι αν είναι, την επομένη Κυριακή, το ΚΚΕ κινδυνεύει να χάσει τον έλεγχο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Ικαρία. Ως τώρα ήλεγχε και τους τρεις Καποδιστριακούς δήμους του νησιού. Ομως, τον ενιαίο πλέον δήμο διεκδικεί με αξιώσεις ο προερχόμενος από τον ΣΥΝ Χριστόδουλος Σταυρινάδης, ο οποίος, με την υποστήριξη όλων των κομμάτων πλην ΚΚΕ, έλαβε το 45,17% (2.937 ψήφοι), έναντι ποσοστού 43,92% (2.856 ψήφοι) του υποψηφίου του ΚΚΕ. Με διαφορά μόλις 81 ψήφων, η νίκη θα εξαρτηθεί από την στάση των 709 δημοτών, που ψήφισαν τον νεανικό συνδυασμό «Αυτόνομη Συσπείρωση Πολιτών Ικαρίας», με μάλλον αριστερίστικες τάσεις. Το δίλημμα είναι πολύ σκληρό για τους αριστεριστές της Ικαρίας. Θα διευκόλυνε να συμβουλευθούν τον Αλέκο Αλαβάνο – αλλά είναι κλεισμένος στο σπίτι του και δεν θέλει να μιλήσει σε κανέναν, γιατί τον πέρασε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ...
Tου Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr
 Καθημερινή